Episode 1

Ben jij een stijlvolle dame tussen de 19 en 35 jaar en lijkt het je leuk om heren in de club een gezellige onvergetelijke tijd te geven? Wij zijn dringend op zoek naar danseressen in onze nachtclub. Bel ons na 22.00 uur: 030-2613299. Voor meer informatie of voor het maken van een kennismakingsgesprek met een vrijblijvende rondleiding.

Het is 21:45. Nog een kwartier tot ik kan bellen. Een kwartier om me te bedenken. Als je me een maand geleden had gevraagd of ik als danseres bij een nachtclub wilde werken, had ik je recht in je gezicht uitgelachen. Terwijl ik naar het plafond staar, het plafond dat Lars en ik tien jaar geleden samen gewit hebben, laat ik de gebeurtenissen van de afgelopen dagen nog eens tot me doordringen.

Een straatlantaarn schijnt door de gordijnen en hult mijn woonkamer in een onromantisch licht, waardoor het indianenkamp dat Simon op de vloer heeft gebouwd goed kunt zien. De indianen zijn Playmobile-poppetjes en blijkbaar zijn ze op dinosaurusjacht geweest, want op het dak van het kamp prijkt het hoofd van een brontosaurus. Ik had het op moeten ruimen, maar mijn man is eergisteren op zakenreis gegaan. Zolang Lars weg is heb ik nooit zoveel zin in schoonmaken, en van een vierjarig kind kun je ook niet verwachten dat hij zijn eigen rommel opruimt.

Het is nu tien voor tien, dus ik heb nog tien minuten om te tafel te dekken voor morgenochtend. Met twee kinderen van acht en tien die veel te laat opstaan en naar school gebracht moeten worden heb je daar ’s ochtends geen tijd voor. Ik kijk reikhalzend uit naar de dag dat Rik en Annabel zelf naar school willen fietsen.

Tien voor tien. Lars zal nu wel al in Vietnam zijn, om daar te handelen over iets vaags dat met aandelen te maken heeft. Gisterochtend vroeg is hij vertrokken, zonder me wakker te maken. Ik begrijp het wel, maar het heeft ook iets lafs.
Eergisteren hebben we ruzie gehad, een ruzie zoals we nog nooit gehad hebben. Ik had hem gevraagd of hij misschien een dag in de week thuis wilde zijn, om voor de kinderen te zorgen, maar hij vond dat dat niet nodig was. ‘Rik is al tien! Die heeft niet eens meer begeleiding nodig! En jij bent toch thuis, wat is het probleem dan?’
Alsof hij daar iets over weet, alsof hij ooit ’s middags de kinderen van school gehaald heeft, naar hun verhalen aan de keukentafel geluisterd. Soms heb ik het gevoel dat hij me niet begrijpt, dat hij gewoon niet naar me luistert. Dat heb ik hem gezegd en ik begon te huilen, hij te schreeuwen, ik te schreeuwen, Simon te huilen, en toen zijn we maar gestopt. Ik legde Simon in bed en ben zonder iets te zeggen gaan slapen. Toen Lars de kamer binnenkwam deed ik alsof ik sliep.

Toen Lars ’s ochtends weg was heb ik meteen Suzanne gebeld. Mijn beste vriendin is de enige die op welk tijdstip dan ook haar telefoon opneemt. In een lang gesprek dat soms wat onduidelijk was omdat ik steeds moest huilen, heb ik haar alles verteld. In haar SUV is Suzanne meteen naar mijn huis gereden en op fluistertoon, omdat de kinderen nog sliepen, heeft ze me een peptalk van een half uur gegeven. De hele dag bleef ze bij me, en ’s avonds zei ze: ‘Erika, we gaan naar de kroeg. Ik bel een oppas en we gaan gewoon dronken worden. Verdomme, je bent al 33 en je hebt nog nauwelijks iets leuks gedaan in je leven. Lars kan de pot op en wij gaan lol maken!’

Wat er precies in de kroeg gebeurd is weet ik niet meer. Wat ik wel weet, te voelen aan de kater die ik vanochtend had, is dat ik meer gedronken heb dan op alle feestjes uit mijn puberteit bij elkaar. Ik herinner me flarden van beelden van Suzanne die op een tafel staat te dansen, mij op de tafel trekt. Samen hebben we de hele nacht gedanst, en ik waande me in een andere wereld. Iedereen keek naar ons, en dat gevoel was geweldig. In mijn hoofd dat verdoofd was door alcohol, groeide ineens het besef dat ik nog nooit iets heb gedaan wat ik echt helemaal wil. Dat ik nog nooit in het middelpunt van de belangstelling heb gestaan.

En op dat moment, dansend op de tafel met Suzannes dansende lichaam vlak naast me, wenste ik om een verandering.

Vanochtend werd ik wakker in Suzannes bed. Ik had al mijn kleren van die nacht nog aan, en tussen mijn bh-bandje vond ik een soort visitekaartje. Ik herinner me nog vaag iets van een man die de hele avond naar ons op de tafel heeft staan kijken. Hij moet het erin gestopt hebben. Op het visitekaartje stond:

Ben jij een stijlvolle dame tussen de 19 en 35 jaar en lijkt het je leuk om heren in de club een gezellige onvergetelijke tijd te geven? Wij zijn dringend op zoek naar danseressen in onze nachtclub. Bel ons na 22.00 uur: 030-2613299. Voor meer informatie of voor het maken van een kennismakingsgesprek met een vrijblijvende rondleiding.

Nog vijf minuten tot het tien uur is. Ik ga gewoon bellen en ik vertel niets aan Lars. Ik wil ook eens in het middelpunt van de belangstelling staan, onder die steen vandaan komen waar ik al jaren onder leef.
Ik denk dat mijn wens verhoord is.